weblog 2010

En toen was het bijna het einde van het jaar. En net zoals ik van een film hou met een goed einde, zo moet het jaar ook mooi aflopen. Eigenlijk elk jaar. Het jaar leefde nog lang en gelukkig, zoiets. En ondanks al mijn gezeur en geweeklaag - weer zo'n mooi woord - liep het goed af. In elk geval voor mij. Ik had weer geluk. Met een enkele uitzondering natuurlijk. Ziekte van mensen waar ik veel om geef. Of de dood van een vriend. Dat zijn littekens die je niet meer kwijtraakt.

Hopelijk had jij dit jaar ook veel geluk. En viel de lading woede, angst en verdriet dit jaar wat mee voor je. En heb je veel kunnen lachen en een karrevracht vol goede gevoelens kunnen verzamelen. Of gegeven. En zo niet, misschien moet je dan één dag, op oudjaarsdag, alles even vergeten. Naast je neerleggen. Verspil zo min mogelijk tijd aan angst en woede. Het zou een mooie slogan zijn: "Angst en woede maken meer kapot dan je lief is." We zijn hier namelijk wat te kort, zelfs al word je honderd of honderdtwintig, geloof me, we zijn hier altijd te kort.

Ok, we hadden een witte kerst, er is geschaatst, jullie hebben je lol gehad, het mag nu wel weer richting voorjaar gaan. Of, zoals in de kerst-special van dr. Who dit jaar: "We are halfway out of the darkness". Ik heb in elk geval weer zin in de tijd van de terrasjes en de eerste warmte van de zon op je vel. Een koel glas bier en gelach om je heen. Hoe akelig koud en glad het soms ook is, het wordt godzijdank altijd weer voorjaar.

Nog even een bizar stukje nieuws van afgelopen jaar, het moet ook weer niet te optimistisch worden hier ;-) Een stukje wonderbaarlijk zichzelf opgelegde wreedheid, ik begrijp mijn medemens nog steeds niet helemaal, ben nog steeds wat verward:

Ze hebben hier acht jaar over zitten nadenken. Tja, het is met de bijbel, de koran en de tenach zoals met een aardappelschilmesje: je kunt het gebruiken om er je hongerige medemens mee te voeden, maar ook om er iemand mee dood te steken. En besef me weer dat er tussen de SGP en de taliban meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Dat lijkt me een mooie overdenking om dit jaar mee af te sluiten.

Van de webpagina van de NRC van vanmorgen: "Sneeuwterreur houdt aan...." Al Qaida? RAF? Brigade Rosso? Hofstad-groep? Rara? Actiefront Vrij Kollumerland? Snowbear Liberation Army? KNMI? Sneeuwfront?

Blijk ik toch maar even recent op cultureel erfgoed te hebben gelopen, zonder dat ik dat bevroedde. Wat een mooi woord is, "bevroeden", zeker als je het in de verleden tijd gebruikt. Overigens, toen ik erover liep, was het nog een gewoon zebrapad. Niet een cultureel erfgoed. En nee, ik veronderstel niet, dat alles waar ik nu over loop, kort daarop tot cultureel erfgoed verklaard wordt. Dat zou raar zijn.

Nederland probleemland. We zijn een chagrijnig volkje en zo langzamerhand word ik er ook wat chagrijnig van. Ik droom al een tijdje van een nieuw leven in Vlaanderen, het Verenigd Koninkrijk of de VS. En ik weet, ook daar wonen genoeg dwazen en gekken, maar ze zijn daar in elk geval beleefder en optimistischer.

Nederland probleemland. Het hoeft maar een beetje te sneeuwen en we krijgen het ene weer-alarm na het andere. Alsof sneeuw eng is. Treinen rijden in ons depressieve landje alleen maar op tijd tussen de 10 graden en 15 graden celsius, als het niet waait, het geen herfst is en het geen griep-tijd is. Als het niet koud genoeg is, bedenken we iets als "gevoelstemperatuur". Ik hoor een weerman zeggen "Het wordt vannacht min 2 maar de gevoelstemperatuur is min 16". Met een mooi verslag van onze nationale depressie-verslaggeefster Pauline Broekema. Als je die op een feestje vraagt, weet je zeker dat na afloop van het feest 80% van de feestgangers zich van het leven berooft. We zijn een stelletje zeikschuiten en zeurpieten geworden. Of het nu over geld gaat, mensen met een andere cultuur of huidskleur of het weer.

We zien het terug in ons parlement. Xenofobe gierige en visieloze angsthazen. Bij elke lege plastic tas die we op straat zien, schijten we in onze broek van angst en bellen of sms-en met onze dure smartphones de explosievenopruimingsdienst. Want het zou wel eens bom kunnen zijn. De feminisering van ons land kent niet alleen maar positieve kanten, de meeste Nederlandse mannen zijn nog schijteriger, gefrustreerder, onbeholpener en neurotischer geworden dan de gemiddelde Nederlandse vrouw. En geloof me, dat is niet het meest positieve ijkpunt.

Zo kreeg ik de afgelopen week van ons dorpsbestuur een brief. Of ik mijn kinderen toch vooral maar geen alcohol wilde laten drinken met de feestdagen. Hoe durven ze, waar bemoeien ze zich godverdomme mee! Stelletje sociaaldemocratische-christelijke dictatoriale bemoeizuchtige moralisten. Feestdagen, dus gaan we iedereen waarschuwen voor drank en vuurwerk! Want het moet natuurlijk niet te leuk worden! En ondertussen vreet iedereen zich dood tijdens de obsessieve kerstdiners. En slikt 40% van de ouders zich suf aan depressie-remmers.

Arm rijk, onbeholpen probleem-landje. Met al zijn probleem-mensen. En probleem-dieren, niet te vergeten. Dieren-ambulances, "animal-cops", want we weten altijd wel weer vanuit onze armetierig probleem-christelijke erfenis iets of iemand onze hulp op te dringen. In de Oostvaarders-plassen importeren we eerst een heleboel dieren en laten ze dan 's winters door voedselnood een langzame dood sterven, want dat is "natuurlijk". Ik zie al op tegen de journaal-beelden met kerst van de langzaam stervende paarden en herten met op de achtergrond het commentaar van onze depressie-Pauline. En de politiek die er alle vijfhonderd animal-cops naar toestuurt. En het Leger des Heils die er soep uit gaat delen voor deze animal-cops.......het wordt me godverdomme echt even wat te veel, de gedachte aan dit land met kerst, geloof ik.

Of een status-aparte voor Friesland óf ik moet hier vaker weg. Misschien wel voorgoed. Een andere mogelijkheid is er niet, besef ik me. Ik neem het heft in eigen handen. Moet je ook eens proberen. Leuke feestdagen.

Sahar is een 14 jarig meisje uit Afghanistan. Ze is zo ingeburgerd in de Nederlands samenleving dat ze niet eens Dari (Afghaanse taal) kan schrijven of lezen. Ze volgt hier het gymnasium in Leeuwarden want ze wil later chirurg worden. Maar nu moet ze weg. Help haar door deze petitie te tekenen.

Zaterdag 11 december. We waren die dag eerst naar de National Gallery geweest. 's Middags dan op weg naar Abbey Road. Een storing bij de Jubilee line ("mind the gap"), dus by Hyde Park corner eruit. Er was daar Winter Kermis. Taxi aangehouden en erin. Oxford Street was beredruk. Vrouwen met volle tassen die doodmoe bij de winkel zaten. Langs een Jaguar-dealer. "Pas op, jongens" zei de taxichauffer "er zijn er genoeg geweest die zijn aangereden".

Maar dan toch. Ze gingen op blote voeten, met een radslag. Alleen of met zijn vieren. Om alleen maar over te steken. Steeds weer. Ze stonden een minuut stil te poseren. En midden tussen de auto's "de foto" maken. En weer terug om nóg een foto te maken. De meeste chauffeurs konden het wel waarderen, leek het.

De muur bij de studio's was volgeschreven. Een blos bloemen hing er nog ter nagedachtenis. Theo sms-te naar huis waar Jasper de computer aandeed en live meekeek. Theo werd net niet overreden door een politie-auto, die met sirene voorbij kwam. Foto's gemaakt. Naar het metrostation gelopen. Een Beatles-kaartspel gekocht. Nog steeds die storing. Met de taxi naar Paddington. En daar weer op de tube naar Glouchester Road. Mind the gap.

Wishing all you guys celebrating Halloween this weekend a very happy and scary party. I'm trapped over here this weekend ;-)

Zou hij vroeger door paters zijn misbruikt? Katholieke frustratie, angst voor godsdienst, obsessieve profileringsdrang vermengd met wat Israëlische haat tegen moslims? Nu ik er zo over nadenk, geloof ik dat het een boel zou verklaren. Opvallend dat links en liberaal Nederland zich zo stil houdt. Van die katholieken kan je het verwachten, het is niet het meest-verlichte geloof, de protestanten protesteren jammer genoeg niet meer. Met enige interesse, en enige zelfkwelling, volg ik tegenwoordig zelfs de krant van wakker Nederland online, benieuwd naar de reacties van het 'gesundes Volksempfinden'. Echt alleen maar uit geschiedkundige belangstelling. Of het een herhaling is. Want we moesten zonodig Jip-en-Janneke-taal spreken, afdalen naar het niveau van het gewone volk, het moest vooral niet te moeilijk worden, debiliteit de norm. Vooral niet het volk verheffen. Spreiding van kennis, inkomen en macht, weet je nog wel? Stel je voor, we zouden ze eens kennis en vaardigheden aanleren. Oost-Europeanen zijn immers goedkoper. Vijftig procent moet een HBO-diploma halen. Dan wordt dat ons doel. Al is dat op Hogeschool InHolland zelfs 100%. Daar geven ze langshuppelende zwakzinnig-gemuteerde eekhoorns zelfs een HBO-diploma zolang er maar een vergoeding van het Ministerie tegenover staat. Vraag bepaalt het aanbod. En ondergrens en efficiëntie is de norm. De korte termijn. En zie wat je oogst.

Stemmen op asfalt en aftrekposten, maar de rekening dubbel en dwars op een andere manier betalen. Alle huizenkoopsubsidies bij elkaar kosten per jaar 15 miljard euro. Per jaar dus. Gesubsidieerde tulpenbollengekte. Zijn we zo armlastig? Vijftien miljard vermogensaanwas-subsidie per jaar. Vijftien miljard bezitsubsidie, zodat we over 30 jaar een gesubidieerd vermogen in de vorm van een huis hebben. In wat voor zwakzinnig moeras leven we eigenlijk? Auto's worden gesubsidieerd, projectontwikkelaars worden gesubsidieerd ("aggossie, ben je een zielige projectontwikkelaar en gaat het wat minder, hier, krijg je subsidie van ons") Tegelijkertijd wordt er gekort op de bijstandsuitkering. Op cultuur. Op gezondheidszorg. Zijn ze godverdomme helemaal van de pot gerukt? Stelletje opportunistische hufters! Banken en bonussen subsidiëren en bezuinigen op de sociale werkvoorziening? En dan ook nog met zo'n stelletje angstpsychotische xenofoben samenwerken? Mijn god - je merkt het, ik word er bijna religieus van - heb medelijden met dit arme volk! De wraak op gesubsidieerde hebzucht zou zoet moeten zijn.

Zucht. Mijn bloeddruk daalt weer wat. Het is half twee, midden in de nacht. De wijn zorgt voor het inzicht. Zucht. Maakt weer alles duidelijk. Zucht. Diep ademhalen, Tom. En de paar fatsoenlijke en verstandige mensen houden zich stil, bijna angstvallig stil. Ze incasseren alle gespuide domheid over linkse en liberale intellectuelen. Wachten ze tot de storm gaat liggen? Zijn ze bang dat zij ná de moslims en de roma aan de beurt zijn? Zijn het ook opportunisten? Of is er een groep op de achtergrond bezig deze zwakzinnigheid de kop in te drukken? Ik zou me dolgraag willen aansluiten bij zo een (ondergrondse) groep.

Ik kan ons moeras niet mooier beschrijven dan Jan Wolkers het in de Walgvogel heeft gedaan. Of Hermans. Of Komrij. Of Multatuli. Over onze fijnste joods-christelijke tradities. Onze VOC-mentaliteit. Onze subsidie-incasseringsdrang. Zucht. Ademhalen. Deze nacht maar even geen sarcasme meer. Even een nacht geen opgekropte woede. Zucht. De verlichting ligt ver achter ons. Ik zal er wel mee leren leven. iPad en je iPhone, daar draait het om. Het dwangneurotische tweeter-gedoe. Toe maar. Volg vooral je directe behoefte-bevrediging. Zeur maar lekker door. Vraag maar subsidies. Zak maar af naar de norm. Je moet toch zeker van het leven genieten? Toe maar.

Wat een nieuwe samenzwering schijnt te zijn,
is het kijk-mij-eens-blij-zijn-op-mijn-fiets-genootschap.
Van die schijnbaar blije vrouwen
met zo'n hawaï-slinger aan hun stuur gebonden.

Het enige voordeel van die vrolijkheid aan je fiets
is dat er bij een fatale aanrijding met een auto
meteen wat bloemen bij het slachtoffer liggen,
zodat het uiteindelijk toch nog een 'happy end' is.

Zelf wordt bij mij het laatste restje geluk en blijdschap
bij dit soort schijn-vrolijkheid uit mijn geest gebeiteld.
En vorige week versierde ik - uit protest - mijn stuur
met een metertje of vijf vlijmscherp prikkeldraad.

Wat uiteindelijk nog heel onhandig bleek te zijn
toen ik voor zo'n vrolijke Juniperus sabina
vol in de remmen, een noodstop moest maken.

Waarom ik hem zo aan zat te staren, vroeg de man me op pissige toon. Ik schrok op, verontschuldigde me en zei dat ik niet naar hém keek maar dat ik zojuist een moment van totale geestelijke leegte ervoer waarbij ik alles losliet waardoor de onderdelen van mijn lichaam, waaronder mijn ogen, niet meer bewust werden aangestuurd. Hij was wat verward door mijn antwoord en deed er het zwijgen toe. Maar ik zag dat hij mij nog een aantal keren geïrriteerd aankeek. Zelf verbaasde ik me nog een minuut of wat over het gevatte antwoord dat ik had gegeven. En dat hij klaarblijkelijk accepteerde. De toon is belangrijker dan de inhoud.

Het was terecht natuurlijk. Hij had gelijk. Ik had nooit zo ongecontroleerd moeten staren. Ik moest ook beter weten. Maar ik was op weg naar huis en was moe. Er was pas een kwartier om van de drie uur die de terugreis zou duren. En ik had behoefte aan de koude wind die straks op de weg van het station naar huis in mijn gezicht zou waaien. Thuis mijn schoenen en sokken uit. En dan een glas wijn.

De man zat schuin tegenover me, aan de andere kant van het gangpad. Zo rond een jaar of vijfenvijftig en goed in het pak. Nee, niet als iemand van kantoor, meer een zakelijk dienstverleningstype die zijn schaapjes al op het droge heeft maar toch maar doorgaat met werken omdat hij niet zou weten wat hij met vrije tijd zou moeten doen. Maar wat mij meteen opviel was zijn neus. Een neus waarvan het eind een bocht naar rechts maakte. Wat een bijzonder ding!

Ik had als kind al een wat meer dan normale belangstelling voor neuzen. En herinner me dat toen ik in de derde klas lagere school zat, ik op een dag thuiskwam en alle neuzen van mijn klasgenoten uit het hoofd kon natekenen. Een eigenaardigheid was ontstaan. (Zelfs nú nog, een jaar of veertig later, kan ik een aantal van die neuzen nog tekenen.)

Dus ik heb iets met neuzen. Of eigenlijk, ik ben geobsedeerd door neuzen. Hans Sibbel heeft bijvoorbeeld zo'n een bijzondere neus. Deze man in de trein dus ook. En ik heb mezelf aangeleerd om er zo onopvallend mogelijk naar te kijken.

Mijn obsessie leidt wel tot misverstanden. Ik herinner me nog een avond toen ik met een aantal vrienden in een café zat. We waren flink door elkaar heen aan het kletsen en luisterden nauwelijks naar elkaar, zoals gebruikelijk. Een niet-onaantrekkelijke serveerster (met een prachtige neus) bracht ons een nieuwe voorraad Kilkenny en Guinness. Toen ze naar ons tafeltje kwam, waren we plotsklaps stil. Wij staarden haar aan, zoals alleen aangeschoten mannen kunnen staren.Toen ze weer was verdwenen - we waren nog steeds stil - zei ik hardop: "Wat een mooie neus, he". Ik heb mijn vrienden me nog nooit zo hard horen uitlachen. Terwijl ik in alle onschuld meende wat ik zei. Een vriend probeerde nog een tijdje quasi-ernstig te achterhalen of ik echt wel wist wat de essentiële onderdelen van aantrekkelijke vrouwen waren. In mijn geval dus ook neuzen.

Neuzen. Prachtige dingen. Al moet ik mijn best doen er niet te lang naar te staren. Als reactie op een aantal boze mannen en vrouwen die dachten dat ik verliefd was, heb ik mezelf in de loop der jaren erin getraind het zo onopvallend mogelijk te doen. En kan dus alleen heimelijk van mooie neuzen genieten. Maar daar valt makkelijk mee te leven.

Nu weten jullie het dus ook. Wel jammer overigens dat een mooie of interessante neus niet automatisch toebehoort aan een mooi of interessant mens. Die logica zit er weer niet in.

Wenn dir ’s im Kopf und Herzen schwirrt
Was willst du bess’res haben
Wer nicht mehr liebt, und nicht mehr irrt
Der lasse sich begraben

Ok, Kloos was origineler, maar mijn uitwerking was beter. Ik vond de essentie. Dat moet je toch toegeven. Of weet je niet waar ik het over heb? Misschien ben je het vergeten, het is alweer een tijdje terug dat ik hier was. Of misschien snap je het gewoon niet. Dan is het niet belangrijk, vergeet dan maar waar ik het over heb.

Voor het loglezertje dat ik sinds de laatste keer niet in het echt ben tegengekomen, een korte samenvatting: ik ben nog steeds verward. En mijn verwarring neemt toe. Al kan ik wat beter met mezelf omgaan. Wat zo langzamerhand wel tijd wordt natuurlijk.

Een voorbeeld om dit mee te staven? Hm, dat wordt wel weer erg persoonlijk. Vergeet niet dat ik hier maar een toneelstuk opvoer, weliswaar gebaseerd op ware gebeurtenissen, maar toch. Goed, als je blijft aandringen, een eenvoudig voorbeeldje dat ik wat beter met mezelf kan omgaan. Ik werd vroeger flink nerveus van mensen die je plotseling niet meer wilden kennen. Eerst altijd vriendelijk groeten als je ze tegenkomt, en dan ineens is het mis. Niet dat ze boos zijn of zo, nee, je bent plotseling lucht voor ze. Kijk, vroeger dan had ik me echt een tijd afgevraagd wat ik ze zou kunnen hebben misdaan. Ik probeerde me dan de laatste keer te herinneren wat er was gebeurd, wat voor non-verbale boodschappen de ether in werden gestuurd. Uiteindelijk kon ik me totaal niet iets vervelends herinneren. Maar ik probeerde een logische verklaring te vinden voor dat gedrag. Dat gedoe kostte een hoop tijd. Tegenwoordig kijk ik er niet meer van op, moet ik er om lachen. Weliswaar even verbaasd, dat heb je of dat heb je niet, maar ik er zoek geen verklaring meer voor. Dat maakt het leven een stuk aangenamer. Duidelijk zo?

Kortom, de verwarring blijft. Dus maak je niet ongerust, lief loglezertje, ik blijf de komende tijd flink mijn best doen om deze pagina wat op te vullen. Gelukkig lijkt mijn opzet geslaagd om de bezoekersaantallen wat naar beneden te krijgen door zelf ook een tijdje weg te blijven.

Wel een sterk schaamtegevoel gekregen in de tussentijd. Je denkt dat het niveau nooit lager kan, maar een duidelijker afspiegeling van de wil én het niveau van het volk in de landelijke politiek heeft toch wel een bedenkelijk peil bereikt. De afbraak van het onderwijs door de politiek in de laatste dertig jaar heeft zijn kwalitatieve weerslag op de gekozen volksvertegenwoordigers. Als je onnozele mensen kweekt, kan je er gerust op zijn dat ze onnozel kiezen. En de onnozele gekozenen hebben er geen belang bij de kiezers minder onnozel te krijgen. Tel uit je winst. Of is er deels een andere oorzaak? Is het een gevolg van de schaamte en angst van de katholieken over hun eigen geloof, en projecteren ze dat op de makkelijkst te slachtofferen religieuze minderheid in ons land? Voor de katholieke kerk moet het in elk geval een niet-onwelkome afleiding van de pedofilie-schandalen onder hun geestelijken zijn.

Het niveau is duidelijk dalende. Niet de middelmaat is leidend, maar de ondergrens. Zowel landelijk als Europees. We vallen daardoor hard naar beneden. Ik blijf desondanks een optimist, maar niet omdat ik er vertrouwen in heb dat het goed komt. Alleen omdat ik weiger pessimistisch te zijn. En dat komt doordat ik weer wat beter met mezelf kan omgaan.

De voorwaarde die God - daar is ie weer - aan de vrijheid van de mens heeft verbonden, is eeuwige waakzaamheid.

Als we op onszelf zijn aangewezen, nemen we dan betere of slechtere beslissingen? Ik weet het niet, maar ik ben graag op mezelf aangewezen. Mensen onderschatten anderen en het is ook een rol die ik goed kan spelen, de onnozele. En ik verkneukel me om de modieuze zelf-overschatting. Voldoen aan verwachtingspatronen. Ik heb mijn eigen onnozelheid ondertussen tot kunst verheven. Of is dit nu onzin wat ik schrijf? Dat is het grappige, alleen ik weet welk gedeelte van de zinnen die ik hier schrijf complete onzin is. Als ik het al weet, natuurlijk. En welk gedeelte niet. Ik speel mijn eigen rol, ik speel mezelf. Dat schept de verwarring, de chaos. Zonder context is de inhoud ook abstracter.
Geen auto, geen huis in zo'n vinex-middenstands-ghetto, geen hogedruk-spuit (welke echte man heeft nou niet zo'n ding), geen 3d-ultra-hd-backlight-100Hz-scherm in de huiskamer. Al is dat laatste te verklaren, ik wacht op een 4d-scherm met een extra onafhankelijke verplaatsingsrichting in de ruimte. Ik wacht op de 4e dimensie. Kijk, dan ben je pas apart. Ik kan natuurlijk ook wachten op de 5e dimensie of het Sony 11d-M-scherm, maar ik vermoed dat ik dat niet meer meemaak. Of dement ben. Dus ben ik realistisch en wacht op een 4d-scherm. Het orgasme wanneer ik word meegezogen in de tijd. Daar wacht ik op. Weer wat anders dan moeilijke boeken die verspreid liggen van zolderkamer tot en met de huiskamer. Overigens staan boeken tot e-readers als mensen staan tot robots. Nee, sorry, ik bedoel het niet onvriendelijk, maar: boeken staan tot e-readers als vrouwen staan tot robots. Zo is het.

Of overschat ik mezelf weer? Is het alleen ingebakken dwarsheid? Wil ik een beslissing in mijn eentje nemen als ik met meer ben, en wacht ik op een ander om te beslissen als ik in mijn eentje ben? Waarschijnlijk weet God dat alleen. Als hij bestaat. natuurlijk. Heerlijk, die twijfel. Weet ik wel zeker dat ik zekerheid zoek? God is een mens in het diepst van zijn gedachten. Dat wel weer. Een andere interpretatie van de chaos.

In mijn dorp zweven we ondertussen van feest naar feest. Koninginnedag, het Straatfestival en afgelopen weekend "Leeuwarden zingt", het Meezing-festival. Waar ik - geluk bestaat dus wel - door toeval de juiste mensen trof. Al zou mijn oude zanglerares - ze is niet oud, maar het is al weer een tijdje geleden dat ik zangles had - mij flink corrigerend hebben toegesproken. Met zo'n enorme strenge blik, ik weet nu ook weer waarom ik niet meer durfde.
Uit volle borst 40 liedjes meezingen, koud, nat, de juiste mensen, een aantal glazen bier, veel te zien, het was geweldig. Echt geweldig. Ik loop nu nog de meest vreselijke liedjes te neuriën. In-één-woord: geweldig! Volgend jaar zeker weer.

En komende zondag alwéér een feest: Koopzondag. Het houdt niet op. Althans, het lijkt wel een feest. Overal hangen affiches in mijn dorp, en zelfs daarbuiten: Koopzondag, 27 juni. "Kijk, dat is 't mooie van Leeuwarden" staat er in vette rode letters bij. Tjonge, we mogen kopen. Op een zondag. Kan het doller? Limburg heeft carnaval, Rotterdam het North Sea Jazz Festival, Gent de Gentse Feesten, Amsterdam heeft Sail, Sneek de Sneekweek maar wij hebben toch maar mooi onze Koopzondag. Gekker moet het ook niet worden. Dat leidt maar tot uitspattingen. Terecht dat onze regering zich met dit soort vrijpostigheden bezighoudt. Kopen op zondag. Het lijkt soms wel een beetje anarchie in mijn dorp. Sex, drugs & koopzondag. Sodom en Gomorra waren het Leeuwarden van de oudheid. Straks regent het hier nog zwavel en vuur. Ik schud mijn hoofd. Maar denk al stiekem aan wat ik zal gaan kopen. Ik hou van feestjes, moet je weten.

Ondertussen blijf ik op mezelf aangewezen: "Jeder stirbt für sich allein" staat er op de rug van een boek. Is dat een zekerheid? Ik wend mijn hoofd af van mijn boekenkast, mijmer nog wat na over het meezing-feest, neurie "Een beetje verliefd" en kijk naar het nieuws. Wat meevalt met maar 2 dimensies.

Wat doe je als je je verveelt op een regenachtige woensdag-namiddag? Je gaat naar omegle en begint het gesprek met een willekeurige aardbewoner met:

(Niet dat ik er echt naar op zoek ben, he. Dus graag geen extra aandacht.) Aangevuld met een paar antwoorden d.d. 11-6.

Komende week weer verkiezingen. Het feest van de democratie. Al ben ik wel wat kieskeurig wat feestjes betreft. Ik hou eigenlijk alleen maar van feestjes waarvan ik van tevoren het idee heb dat het niet erg is als ik wat aangeschoten raak. Dat klinkt misschien wat cryptisch, maar wat ik bedoel te zeggen is dat ik er niet op mijn qui-vive hoef te zijn. Dat ik mezelf niet hoef te beperken. Daarbij ben ik nogal sfeer-gevoelig. Ik voel spanningen direct. En hoewel het natuurlijk altijd een leuke bezigheid is om in dat geval het vuurtje wat hoger op te stoken, merk ik dat de meeste andere feestgangers dan weer niet zo sociaal sterk zijn dat ze daarmee om kunnen gaan. (Ik pleit overigens al jaren voor verplichte sociale vaardigheidstraining op scholen, maar voor mensen ouder dan de middelbare school-leeftijd is het te laat, vrees ik.)
Ook hoef ik niet naar feestjes om te netwerken. Netwerken is immers niets anders dan je wat sociaal te bewegen met het eigen profijt (op korte of lange termijn) als doelstelling. Onecht en zonde van mijn tijd dus. Dan liever een zakelijke afspraak. Ik hou van dat soort duidelijkheid. En ik scheid het ook vrij strikt.

Wat ook vermakelijk kan zijn is het afzeggen van feestjes. Mijn richtsnoer daarbij is de sociale zwakte of sterkte van de ontvanger. Hoe sterker deze is, des te eerlijker en directer ik ben. (Ik herinner me met enige schaamte dat ik zo'n jaar of twintig geleden eens iemand opbelde met de mededeling dat ik niet naar haar feestje kon komen omdat mijn kat dood was gegaan en ik daar nogal mee zat (ik was en ben geen kattenliefhebber). Waarop ze zei: "Maar je hebt toch geen kat?" "Nee", zei ik, "omdat ie dus dood is." Waarna ze na een korte stilte zei dat ze het echt heel jammer vond dat ik niet kwam. En ik wist wel beter. Heerlijk eigenlijk, dat soort zinloze gesprekken.)

Maar goed, komende week is dus het feest van de democratie. En dan hebben we de titanenstrijd der boekhouders weer gehad. Let wel, ik heb niks tegen boekhouders. Het is een hele zinvolle beroepsgroep. Maar je moet ze niet als volksvertegenwoordigers hebben. Boekhouders kunnen heel goed baten en lasten op korte termijn in beeld brengen. Maar enige maatschappelijke visie, een droom, een beeld van het elysium hebben ze niet. Ze zijn alleen dolgelukkig als de boekhouding klopt. Op de korte termijn. Ook de racisten maakten hun kosten-/baten-analyse over immigranten. Al is dat niet nieuw natuurlijk, in nazi-duitsland gebeurde dat ook al. Afijn, op dat soort types mogen we dus de komende week stemmen.

Ik heb geen partij gehoord hoe we de schande van het bestaan van voedselbanken denken op te lossen. Of over de bouw van goedkope huurwoningen, er zal de komende jaren steeds meer behoefte aan zijn. Of over het feit dat er steeds meer mensen uitgesloten worden van noodzakelijke medische zorg. Of hoe we de personeelstekorten denken op te lossen. Of we alleen verdachten bespioneren en de rest van de bevolking met rust laten en niet preventief als verdachte behandelen. Of we pedofiele geestelijken net zo gaan behandelen als andere pedofielen binnen ons rechtssysteem.
Nee, er wordt gesteggeld over asfalt en aftrekposten. Over de verdeling van de staatspot voor hun specifieke belangengroepering. Daarbij mag je niet meebeslissen over zinloze miljarden-uitgaven, over de verspilling van belastinggeld, maar wel over de daardoor noodzakelijke bezuinigingen.

Benieuwd welke belangengroep de komende tijd weer een graai in de staatskas doet. Gaan de subsidies weer naar de ondernemers? De huizenbezitters? Naar de christelijke instellingen? De autobezitters? De wegen- en huizenbouwers? Naar de onderwijzers? Ziedaar het fundament van het feest van de democratie in ons land: het verdelen van de buit. Sinds Piet Hein is er hier niet veel veranderd.

Ik geloof dat ik maar eens een keertje niet naar dat feestje ga en afzeg. Omdat mijn kat dood is.

(wordt - onnozel als altijd - vervolgd)

'k Zie zo vaak verliefde paartjes
even stilstaan voor mijn huis.
"Daar woont Kamstra", wijst de jongen,
en het meisje slaat een kruis.

Nog een laatste keer dan. Dan hou ik er over op. Zie je het verschil tussen de twee berichten die dezelfde dag op teletekst stonden, lief loglezertje?

Het eerste gaat over de verwarde man - ik meende overigens dat in onze hoofdstad iedereen wat verward was, toch? - die tijdens Dodenherdenking begon te schreeuwen. De schreeuw van die man leidde ertoe dat iemand een koffer liet vallen van schrik, een aantal anderen riep iets over een bom en de menigte stoof uit angst uit elkaar. Dom en onaangepast natuurlijk van die man, en sneu voor de mensen die er kneuzingen en botbreuken aan over hebben gehouden. Maar de angsthazerij vond ik wel typisch. En triest. En interessant natuurlijk. We zijn een opgefokt en angstig volkje tegenwoordig. Vol obsessieve profileringsdrang en bang voor mensen die anders zijn. Alles wat buiten het kader van auto, hypotheek, koopzondag en Jantje Smit valt is eng. Maar afijn. Deze opgefokte dwaas, wat zou die man in godsnaam bezield hebben, die blijft voorlopig nog vastzitten. Heeft dat zin, vraag ik me af? Is behandeling buiten de cel niet veel beter? Of moet er een voorbeeld gesteld worden? Opvallend dat er door het OM zoveel tijd aan besteed wordt. Ja, de hardliners van het OM durven wel tegen zo'n dwaas. De man zit nog steeds vast.

Het tweede bericht ging over Deetman. Die op verzoek van de rk-kerk de pedofilie binnen de kerk zou onderzoeken. Weet je nog? Of heb je het al verdrongen? Zijn conclusie is "dat er wetenschappelijk onderzoek moet volgen, geschatte duur een jaar, naar het misbruik van kinderen door geestelijken. Hij roept deze pedofiele geestelijken op, je gelooft het bijna niet, zich te melden en actief mee te werken aan zo'n onderzoek, zodat de aard, omvang en omstandigheden van het misbruik duidelijk zijn. En wie verantwoordelijk zijn." Nu ik er over schrijf, begint mijn bloeddruk weer tot Olympische recordhoogte te stijgen. Een wetenschappelijk onderzoek. Verzoekt de pedofielen zich te melden. Geen onderzoek door het OM. Geen vervolging, geen straf, geen behandeling. En ze lopen onbehandeld rond. Ik verwachtte toch enig tumult over deze doofpot-tactiek. Maar nee. Niks.

Ik heb anderhalve week geleden de fracties van de Tweede Kamer een mail gestuurd met de vraag of het niet verstandig is om de (katholieke) Minister van Justitie te vragen het OM de opdracht te geven om op zijn minist een onderzoek naar strafvervolging in te stellen. Je begrijpt dat ik van nog geen enkele politieke partij een reactie heb gehad. Te bang om de katholieke kiezers tegen zich in het harnas te jagen tijdens de verkiezingen, vermoed ik. Nou ja: Ego te absolvo. Beschermd door h.h. Sint Pedophilus, beschermheilige van het Nederlandse recht. Echt ondenkbaar. En zo beschamend!

De sneeuw is weg, het regent niet. Dus je kunt wachten op het moment dat er weer een sekte voor je deur staat. Er bestaat op dat gebied geen toeval. Afgelopen donderdag was het ook weer zover. Ondanks dat ik al verschillende malen had gezegd dat ik nooit, ik herhaal, nooit, belangstelling voor de jehova's zal hebben of enige andere vorm van godsdienst dan ook, stonden ze er weer. Twee vrouwen van een jaar of 65. Aardige vrouwen, maar opdringerige types waren het uiteindelijk toch. Tot nu toe bleef ik fatsoenlijk, te vaak zijn in de geschiedenis religieuze minderheden bespot. Maar je kunt ook weer te begripvol zijn. Toch maar weer eens duidelijk gemaakt dat ik niet geïnteresseerd ben in wat voor god dan ook. Dit keer was ik wel boos. Zo boos dat ik een dag later een pissige brief naar hun clubhuis in mijn dorp heb gestuurd.

Toch wel raar, dat ondanks dat hun god zo almachtig en alwetend is, dat ie de jehova's bij mij aan de deur laat bellen. Je zou toch denken dat ie beter moest weten. Maar goed, jij en ik weten dat ie én niet almachtig is én niet bestaat. Dat ie een hersenspinsel is van mensen die de magische fase nog niet ontgroeid zijn. Je merkt het, lief loglezertje, geloof en ik zijn geen goede combinatie.

Nu ik er over begin, herinner ik me nu ook een kalenderblaadje uit de Bescheurkalender: Om op te hangen aan de voordeur: "Jehova's, niet aanbellen! Wij mogen uitslapen van God." Er waren destijds genoeg mensen die het op hun deur plakten. Ik niet.

Ik ben natuurlijk weer te beschaafd, veel té beschaafd. Maar waar ik wél een broertje dood aan heb is dat ze mijn vrijheid maar willen beknotten. Daar hebben gelovigen nogal eens de neiging toe. En als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Dat leidde tot nu toe tot veel zinloze en verveelde zondagen. Zondag vond ik altijd zo'n dag waar je je doorheen moest zien te leven. Gekweld door de door christelijke ayatollahs opgelegde zondagsrust. Zet op zondagochtend maar eens de tv aan, die types lijken de hele ether te hebben geconfisceerd. Wie betaalt dat eigenlijk, al die kerkdiensten op tv? (Ja, ja, ik hoor je al denken: gaat ie het nou over de prijs hebben?)

Nee, godsdienst en ik en zijn geen goede combinatie. Ook al omdat de oorlogen in Irak en Afghanistan eigenlijk moderne godsdienstoorlogen zijn. Het zijn geen oorlogen tussen landen, maar oorlogen tussen de islam aan de ene kant en de christelijke Amerikanen aan de andere kant. De moorddadige aanval op 11 september 2001 door een aantal godsdienstwaanzinnige moslims lokte een niet onwelkome (Amerikaanse) westers-christelijke reactie uit, die leidde tot de moderne kruistochten waar ook Nederland bij betrokken is geraakt. En we waren in Europa net af van de godsdienstoorlog in Noord-Ierland. Afijn. Ik heb het dus niet zo op godsdient. En kom me vooral niet aan met de joods-christelijke tradities hier in ons moeras.
Iedereen met een beetje historisch besef weet dat deze tradities vol zijn van haat en geweld tegen anders-denkenden: kruistochten, inquisitie, beeldenstormen, Gorinchem, Den Briel, heksenverbrandingen, slavernij, pogroms, concentratiekampen, Sabra en Shatila, Noord-Ierland, de Aubu Ghraib-gevangenis. Om maar eens een paar bekende voorbeelden te noemen van religieus sadisme.

Jammer genoeg is het met de beschaving net zoals met een file. Je bent met zijn allen afhankelijk van diegene die het langzaamst rijdt. Dat geldt trouwens voor meer situaties, of het nu op het werk is of op school. Je wordt altijd opgehouden door de langzaamste mensen. De snellen worden altijd geremd door de snelheid van de traagsten. Het is mijn Wet van de Ophoudende Traagheid. Godsdienst is in de beschaving een behoorlijk Ophoudend Element.

Al is het voordeel van al die stille zondagen in mijn dorp natuurlijk wel dat je uit verveling snel achter je mac gaat zitten. Om een verhaaltje te schrijven. Al heb ik het dit keer drie keer herschreven, twee keer was het veel te fel. Een keertje was ik weer veel te aardig. Dat moet je ook niet zijn.

(wordt - genietend van een luie zondag - vervolgd)

Pasen 2010. Ik benijd de fatsoenlijke en beschaafde katholieken niet op dit moment. Ze zullen zich waarschijnlijk dood schamen over wat er allemaal voor vunzigheid uit hun kerk boven tafel komt. Waar ik gelovige mensen nog wel eens benijd omdat ze een manier hebben gevonden om om te gaan met de angst voor de dood - alleen daarom geloof je immers in een opperwezen en hiernamaals - heb ik op dit moment oprecht medelijden met hen. En walg ik natuurlijk.

Ok, niemand is schuldig totdat schuld bewezen is. Dat is een van de uitgangspunten van ons recht. Maar gezien de uitkomsten in andere landen, lijkt het waarschijnlijk dat de hoeveelheid meldingen een redelijk vermoeden geeft van het aantal gevallen van pedofilie binnen de kerk. En waarschijnlijk is het slechts het topje van de ijsberg. Ik laat mijn oprechte walging hier buiten beschouwing, maar wijd ik een korte log aan de geinstitutionaliseerde pedofilie binnen de katholieke kerk om een uitlaatklep te vinden voor mijn grote verontwaardiging.

Het is goed om te beseffen dat het kindermisbruik niet door de kerk is bedreven maar door individuele geestelijken. Gezien het grote aantal aangetoonde en vermoedelijke zaken, lijkt het overigens waarschijnlijk dat het percentage pedofielen binnen de roomskatholieke kerk aanzienlijk hoger ligt dan onder de rest van de mensheid. Als reden, als excuus, is de laatste tijd vaak het celibaat genoemd. Zelfs Huub Oosterhuis verwijst in deze kwestie vaak naar het celibaat als oorzaak. Maar dat is bizar natuurlijk, ik ken veel alleenstaande mannen en vrouwen en geen van allen heeft zich vergrepen aan kinderen. Het zichzelf opgelegde celibaat is een drogreden en een nog misselijker makend excuus voor pedofilie dan andere redenen zoals geestesziekte, machtwellust of wat voor redenen pedofielen ook hebben.

Ik acht daarbij de RK-kerk zelf in grote mate verantwoordelijk voor het kindermisbruik omdat zij geen zelfreinigend vermogen heeft, immers de kerk heeft in dit soort gevallen nooit aangifte gedaan bij het Openbaar Ministerie. Blijkbaar voelt de RK-kerk zich nog steeds verheven boven de wereldlijke macht van het recht. Deze misvatting maakt de kerk - op zijn minst - even schuldig aan het kindermisbruik door inidividuele geestelijken. Vervolging van de katholieke kerk op basis van artikel 140 WvS door het OM lijkt derhalve gerechtvaardigd.

Het is macaber dat de RK-kerk zelfs in dit stadium niet het OM heeft verzocht om onderzoek te doen instellen, maar een onderzoekscommissie heeft gevraagd dit kindermisbruik te onderzoeken. Het is voor rechtschapen mensen niet te bevatten dat het Openbaar Ministerie rustig achterover leunt en een lid van de ene christelijke sekte de andere christelijke sekte laat onderzoeken. De uitkomst lijkt derhalve al vast te staan. Ook al omdat de betreffende onderzoeker lid is van het hoogste rechtscollege in ons land. Maar is dit daarom niet des te wranger en beschamender?

In Duitsland heeft het Openbaar Ministerie een inval gedaan bij een bisdom en onderzoekt het kindermisbruik. Zo dienen beschaafde landen met een redelijk vermoeden van pedofilie op deze schaal om te gaan. Zo en niet anders.

Moslims zijn in ons land overigens om mindere verdenkingen vervolgd en beschimpt. Opvallend dat je nu weinig politici hoort over deze zaak. Over de sluiting van katholieke kerken of scholen. Over het verwijderen van de katholieke omroepen uit het door de staat gefinancierde omroepbestel. Over vervolging door het OM. Wellicht dat een deel van de katholieke politici zelf is misbruikt of misbruikt heeft? Het zou mij niets verbazen. De christelijke doofpot is groot. Zelfs als het om pedofilie op grote schaal gaat. Vanwege de afkalving van hun macht en uit angst voor verdere ontkerkelijking zullen ze elkaar nooit en te nimmer beschadigen. Vertel me maar, wat is het achterlijkste geloof?

Buiten het gevoel van walging, komt overigens ook een gevoel van overwinning bij me naar boven. Ik weet het, het is niet netjes. Maar ik erger mij al jaren aan de Middeleeuwse en barbaarse standpunten van de RK-kerk op het gebied van zedelijkheid en moraliteit. De achterlijke waarheden die zij met grote regelmaat verkondigt over sex, abortus, gebruik van condooms (zelfs in HIV-geteisterde gebieden) en dat soort dingen lijken een grote hypocriete grap vergeleken met het kindermisbruik door diezelfde kerk. Homosexualiteit als ziekte beschouwen en je ondertussen vergrijpen aan kleine jongetjes. Ik mag hopen op enige deemoed de komende jaren. Maar de kerk kennende is het over een maand alweer "business as usual".

Ik ben benieuwd hoeveel geile geestelijken uiteindelijk zullen worden vervolgd, bestraft en behandeld. Ik vermoed geen enkele. Daarvoor zijn de christelijke belangen te groot. Mijn walging is minstens even groot. Ik verlang naar een absolute scheiding van kerk en Staat. Het spijt me voor die vele fatsoenlijke en beschaafde gelovigen.

Afgelopen winter mijn 14 boeken van Tom Sharpe weer eens gelezen. Het was een flinke tijd terug dat ik ze had gelezen. En net op tijd voordat zijn nieuwe boek uitkomt in april. Nu weer een boek over de Vrede van Versailles. En ik heb nog twee ongelezen boeken van Haffner en de "Battle Cry of Freedom" liggen. Een mooi vooruitzicht. Wat zijn boeken (en bladmuziek) in de VS lekker goedkoop. De plannen voor een reis naar de VS zijn er eindelijk. Ik verheug me erop om wat interessante plekken van de Burgeroorlog te gaan bekijken. En wat steden. Een nieuwe lente, een nieuw boek. Is de Frans-Pruisische oorlog ook getriggerd door de Burgeroorlog, vraag ik me nu af? Heerlijk om vragen op te schrijven die verder niemand interessant vindt. Hm, ik knor bijna van plezier als ik er aan denk, aan al die mooie boeken waar ik weer een tijd mee zoet zal zijn. Alleen toch maar een boekenkast er bij timmeren binnenkort. Het bewaren van boeken leidt wel af van het lezen.

Ik las vorige week dat in de VS 27% van de mensen (die kunnen lezen) nooit een boek leest. Ligt dit percentage in Europa even hoog? Arme mensen. En boeken zijn daar zo goedkoop.

Afgelopen winter tussendoor ook nog wat gedichten gemaakt. Hele mooie, echt hele mooie. Ik twijfel nog wel of ik ze (hier) zal publiceren. Of ooit iemand ze zal lezen. Het gaat me niet moeilijk af om mooie gedichten op papier - lees: op harde schijf - te zetten, maar ik ben nogal kritisch op mezelf. In alles. Ook in dat opzicht ben ik atypisch.

Net zoals elk jaar kijk ik ondertussen uit naar het leefbare gedeelte van het jaar. Zon. Terrasje. Wat? Terrasjes, meervoud. Zee. Luieren. Lezen. Al baren de onderhouds- en verbouwingsklussen dit jaar mij wel wat zorgen. Niet dat ik veel zelf hoef te doen, maar ik heb een bloedhekel aan bouwvakkers en schilders over de vloer. In mijn herinnering gaat het vooral gepaard met stof, lawaai, stank en Nederlandstalige muziek. En tegenslag. En dat begint me al snel op mijn zenuwen te werken. Daar kunnen die mannen niets aan doen, dat ligt aan mij. Ja, mannen. Alleen mannen doen dit soort werk in ons land. Waarom snap ik ook niet zo goed, nu ik er zo over nadenk. Nou ja, het interesseert me ook eigenlijk niet. Ik weet alleen dat ik er verdomd onrustig van word als ik klussers langer dan één dag in huis heb. Anders toch maar weer de Russische tactiek volgen? Wachten tot de winter invalt?

Nu nog even niet aan de winter denken. Morgen wordt het 16 graden. Lente. Ik kan het woord niet genoeg herhalen. Een nieuw begin. Ik stel ook voor dat we vanaf volgend jaar de jaarwisseling voortaan op 21 maart vieren. Met groots vuurwerk. Concerten. Drank. Feesten. 's Avonds is het nog koud genoeg voor warme oliebollen. Zegt dit voort.

Dit wordt een vrolijk stukje. Niet dat ik nog helemaal over de winter heen ben, maar eergisteren kreeg ik een bezoekje van de depressie-politie. Of ik maar snel wat vrolijker wilde doen. Anders zouden ze de Nederlandse Depressie Autoriteit (NDA) moeten inschakelen. En de Nederlandse Hulpverleningsautoriteit (NHA). Met alle gevolgen van dien. Kijk, dan word ik meteen vrolijk. Goed dat we - voor ons eigen bestwil - wat in de gaten worden gehouden. ;-) Vandaar dat dit een vrolijk en optimistisch stukje wordt.

Dus vandaag maar begonnen met het lezen van de lijst van de door de Kiesraad (de toekomstige Nederlandse Kies Autoriteit) geregistreerde partijen voor de komende verkiezingen. Al wil het niet zeggen dat deze partijen daadwerkelijk zullen meedoen aan de komende verkiezingen. Maar ze wilden hun naam vastleggen. Ben je benieuwd naar de partijen die op deze lijst staan? Lees je met me mee, lieve loglezertjes, wat er op deze lijst staat. Buiten de ons reeds bekende vrolijkheid:

Verenigde SeniorenPartij; Nederland Transparant; Stemdirect; LRVP - het Zeteltje; Partij voor Nederland; EénNL; Ad Bos Collectief; Groen Vrij Internet Partij; SMP; Tamara's Open Partij; Liberaal Democratische Partij; Burgers voor Burgerbelangen; NKP; Sociaal-Liberale Partij; Duurzaam Nederland; Islam Democraten; De Groenen; NCPN; ONS Nederland; Partij voor de Jongeren; Sociale Volks Partij; Toekomst 21; Nieuw Nederland; de Ondernemerspartij; Partij voor het kind; Partij voor Mens en Spirit(MenS); Heel NL; Platform voor Integrale Politiek; Partij van Dijkaan; OokU; Partij voor Gerechtigheid; Partij moederCAO; Progressieve Democratische Partij; P.V.D.M. en alle overige aardbewoners; Partij Rechten Kind; Meebeslissen.nl; Partij van de Niks; Partij één; HHH Partij; LOT to.kg; de Nieuwe Volkspartij; Lijst 0; Ik Stem Voor Nederland; Eerlijk; Moed; De Stem van Jezelf; Verenigd Nederland; VIPS10; Piratenpartij.

Lag je ook al halverwege onder de tafel van het lachen? Ik besef, het is wel een cold turkey-manier om vrolijk te worden...excuses...duizend maal excuses. Het is verstandiger om na zo'n lange winter geleidelijk vrolijk te worden, en niet, pats boem, in één keer. Trouwens, de Dierenpartij (2 zetels) past perfect in het bovenstaande rijtje.

Ik begrijp nu waarom het 's winters in ons land zo stil is op straat. Ik dacht dat iedereen dan, net als ik, boeken aan het lezen was. Maar overal in het land worden partijtjes opgericht, blijkt nu, met statuten en notariële goedkeuringen. Domeinnamen worden aangevraagd, websites ontwikkeld. Vergaderingen belegd. Besturen gekozen. Ruzies en royementen. "Ik zeg het u, meneer, vrijheid van meningsuiting is door God gegeven, laten we blij zijn dat we hier niet bij de taliban wonen, gevangen zetten, die types....."

Jammer dat bovenstaande partijen niet allemaal in Rotterdam meededen. Dat zou wat geweest zijn. De heibel na de verkiezingen zou nóg groter zijn geweest, de stad zó verwoest hebben, dat ze de nieuwe Maasvlakte makkelijk naar het centrum hadden kunnen verplaatsen (aldus de Rotterdamse Stembus-uitslag Autoriteit). Ook jammer dat ik niet op allemaal een stem mag uitbrengen, ondanks mijn IQ heb ik maar één stem, ik had namelijk graag gezien dat alle belangengroeperingen, alle verwarde geesten, alle winter-depressievelingen, straks in ons parlement vertegenwoordigd zouden zijn. En natuurlijk met een eigen omroep op de tv. Ons land moet namelijk vrolijker worden. Vind je ook niet?

En van je hela, hola, houd er de moed maar in.......

(wordt - nog voordat ik mijn ov-chipkaart heb geactiveerd - vervolgd)

Hans Teeuwen - Nederland

lijn

Winterslaap-log

(13 februari 2010)

Ik schrok net wakker. Ik stond op uit de stoel waarin ik lag te slapen. Wat een stilte. Wat voor dag is het, hoe laat? Ik herinnerde me dat ik de dag na kerst even zou gaan schemeren, wat zou gaan dutten. En nu? Dertien februari? Dat kan toch niet? Ik kijk op teletekst, het is dertien februari. Godallemachtig, ik heb anderhalve maand zitten slapen. Hoe ver en hoe lang kan je weggaan?

De kachel is nog aan, dat wordt een fikse rekening. De prijs. Nu eerst naar de wc. Dan onder de douche, anderhalve maand in je kleren is niet bevorderlijk voor de hygiëne, het plakt allemaal wat. Ik sta onder de douche en ben nog half in een roes. Droom ik dit ook? Ik herinner me vaag mijn dromen, deels over dingen die ik vroeger heb beleefd, deels over dingen die ik graag zou willen meemaken. Ik droomde en droom. Anderhalve maand lang. En maar steeds iets over een ziekenhuis. Wat moet ik met een ziekenhuis? Ik was bang voor ziekenhuizen voordat ik erover droomde. Niet de waarde.

Het wakker worden duurt lang. Het is middernacht, iedereen slaapt waarschijnlijk, heeft iemand me gemist? Het is dertien februari, ik kan nu niemand bellen. Mail, ik zal vast veel mailtjes hebben. Dat valt vies tegen. Veertien mailtjes, waarvan zeven reclame. Niet eens een hate-mail. Ook dat valt tegen. Terwijl ik zo mijn best doe door het voor de islam op te nemen. Dat is voor mij de enige manier om nog een beetje uit mijn isolement te komen, een beetje mijn landgenoten sarren. Anderen doen het anders, die proberen uit hun sociale isolement te komen door op de islam af te geven. Maar ik ben nog niet helemaal wakker en denk weer aan mijn droom over dat ziekenhuis. Alweer. Ik snap het niet. Het blijft me dwarszitten.

Afijn, goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn. Je scoort ook meer sympathie door een vijandbeeld te creëren dan door iemand te omarmen. Hangt het met beschaving samen? Bestaat er net zoals de pyramide van Maslow ook een beschavings-pyramide? Of een geluks-pyramide? Wanneer gaat een mens naar een volgend niveau? Op welk niveau zit ik dan? Koop Gelukspyramide, het nieuwe spel van Jumbo! Verdomme, ik ben nog maar net wakker of ik begin alweer te malen. Waar halen andere mensen toch hun rust vandaan?

Eten, ik moet wat eten. Niet dat ik echt ben afgevallen na anderhalve maand. Deze methode werkt ook al niet. Het wordt op de kachel opgewarmd brood uit de diepvries, de rest van het voedsel is niet meer te eten. De pindakaas is nog goed, tenminste, totdat het tegendeel bewezen is. De krant, ik wil een krant lezen. Ik pak de bovenste van de stapel, dat zal ongeveer de nieuwste zijn. Gelukkig, er is weinig veranderd in dit moeras. Iedereen heeft het nog over de prijs van alles en niemand over de waarde.

Een berichtje dat de prins met zijn kind naar Canada is gegaan. Gevlucht? Zijn we weer binnengevallen? O nee, het gaat over de leerplicht van zijn oudste dochter, die mee mag naar de Spelen. Godallemachtig, beseft dan niemand dat als dat kind zelfs geen enkele dag naar school zou gaan, dat kind uiteindelijk toch gewoon koningin wordt? Blijkbaar niet, de jaloezie viert hoogtij, "als mijn kinderen niet mogen, mogen zij ook niet". Het is de kift. Niemand heeft het over de waarde, maar alleen over de prijs. De prijs bepalen is ook makkelijker dan de waarde vaststellen. Alleen wijzen kunnen de waarde bepalen. Het is afgunst en gemakzucht wat velen drijft.

Gemakzucht en afgunst. De prijs. En niet de waarde. Je merkt het, ik heb er zin in na zo'n tijd slapen. Maar ik moest eerst eens wat positiefs van je schrijven, zei je. Iets optimistisch. Herinner je je dat nog? Ik overtuigde je van mijn optimisme. In mijn dromen natuurlijk, want in het echt is dit allemaal niet gebeurd. Je accepteerde het, je kent immers mijn cynisme. Al weet je niet hoe het is ontstaan. En dat ik het van mezelf weet. Dat wist je. En ik ook. En ik wist ook dat het weer goed zou komen. Ik heb daar niet aan getwijfeld toen ik lag te slapen in die stoel. Toen ik er over droomde. Of toen jij er over droomde. Want het is ook allemaal niet gebeurd in het echt. En het is ook weer bijna goed. Zo goed dat je nu weer terug bent. Gelukkig wel.

Buiten sneeuwt het, net als met kerst. Ik voel me moe. Even zitten. En even mijn ogen dicht.

(wordt - als ik wakker ben - vervolgd)

marijuana	i wish i did but it probably involves some sort of sexual stuff, most of happiness does
haha sex	happiness is weird i mean people dont know what make them happy
take a right turn at joy	dont have much expectations
love ♥♥♥♥	To where the rainbow is
Its left a bit	i say go to mcdonalds and order a happy meal with extra happy or take a right down Peseverance lane and walk 3 miles
i thought family is source of happiness :D	I think spending time with friends, chatting with them and care about people around you will make you happy
masturbation	just follow your heart
Yesss, Follow your heart	enjoy every moment your life... what ever you are doing...
no i dont, sorry	well just realise what u want in life...........then visualise it, and then start believing that u actually have it, just really believe it
u don't need a way, u have happiness all around u	no.. I'm trying to find that myself
yes... just relax and have fun	yeah, get want u want but dont take it from me and dont ask ppl like a fag
first of all, i've found what i wanted to do for a living, that's the main constituent of happiness, secondly, you need a goal, something that would take a lot of effort for you to achieve, but is ultimately achievable	There aren't any particular ingredients
love is happines	happiness starts with a lot of money I suppose
over the rainbow?